Երևանը հրաժեշտ տվեց կինոռեժիսոր Հովիկ Հախվերդյանին03.16.2016
Այսօր երկրպագուները հրաժեշտ տվեցին կինոռեժիսոր Հովիկ Հախվերդյանին:
Նա հայ արվեստագետներից, թերևս, առաջինն էր, ով կինոյի հանրամատչելի եղանակներով ներկայացրեց Գրիգոր Նարեկացու հանճարի լուսապսակը՝ «Մատյան ողբերգության» պոեմը: Եվ եթե նախկինում այդ անմահ ստեղծագործությունը նախ և առաջ Աստծոն ուղղված իմաստության առեղծվածներով առլեցուն սրբազան գիրք էր ու ծիսական արժեք և միայն քչերի համար՝ 10-րդ դարում կրկին հառնած հայ գրականության վերածննդի խորհրդանիշ, ապա այդուհետ դարձավ Սոս Սարգսյան հզոր երևույթի ձայնով մատուցվող հասանելի ու ըմբռնելի տեսաձայնագրություն, այս անգամ արդեն, հասցեագրված յուրաքանչյուրին, ով հասկանում է հայերեն խոսքը՝ անկախ տարիքից, կրթական մակարդակից, խավային պատկանելությունից:
Հովիկ Հախվերդյանը ծնվել է 1936 թ.-ի մայիսի 13-ին, Երևանում:
Թեև ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի երկրաբանության ֆակուլտետը, սակայն ուսանողական նստարանին հրաժեշտ տալուն պես անցել է աշխատանքի կինոյի, ապա՝ հեռուստատեսության ոլորտներում՝ սկզբում որպես ռեժիսորի ասիստենտ, ապա՝ ռեժիսոր:
Առաջին ֆիլմը նկարահանել է 1969 թ.-ին: Այն նվիրված էր հայ թատրոնի մեծ երախտավոր Վարդան Աճեմյանին: Ապա դրան հաջորդել են այլ վավերագրական ու հեռուստատեսային վավերագրական կինոժապավեններ՝ «Կեսդարյա տարեգրություն» (1970թ.), «Վասպուրական (1973 թ.), «Արագած» (1974 թ.), «Բյուրեղապակի» (1974 թ.) և այլն: Նա նկարահանել է նաև «Ճանապարհին» (1975 թ.) և «Սերոբի ծառը» (1978 թ.) գեղարվեստական ֆիլմերը:
Հովիկ Հախվերդյանը ՀՀ պետական մրցանակի դափնեկիր էր (1978 թ.), Հայաստանի արվեստի վաստակավոր գործիչ:
Այսօր երկրպագուները հրաժեշտ տվեցին կինոռեժիսոր Հովիկ Հախվերդյանին:
Նա հայ արվեստագետներից, թերևս, առաջինն էր, ով կինոյի հանրամատչելի եղանակներով ներկայացրեց Գրիգոր Նարեկացու հանճարի լուսապսակը՝ «Մատյան ողբերգության» պոեմը: Եվ եթե նախկինում այդ անմահ ստեղծագործությունը նախ և առաջ Աստծոն ուղղված իմաստության առեղծվածներով առլեցուն սրբազան գիրք էր ու ծիսական արժեք և միայն քչերի համար՝ 10-րդ դարում կրկին հառնած հայ գրականության վերածննդի խորհրդանիշ, ապա այդուհետ դարձավ Սոս Սարգսյան հզոր երևույթի ձայնով մատուցվող հասանելի ու ըմբռնելի տեսաձայնագրություն, այս անգամ արդեն, հասցեագրված յուրաքանչյուրին, ով հասկանում է հայերեն խոսքը՝ անկախ տարիքից, կրթական մակարդակից, խավային պատկանելությունից:
Հովիկ Հախվերդյանը ծնվել է 1936 թ.-ի մայիսի 13-ին, Երևանում:
Թեև ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի երկրաբանության ֆակուլտետը, սակայն ուսանողական նստարանին հրաժեշտ տալուն պես անցել է աշխատանքի կինոյի, ապա՝ հեռուստատեսության ոլորտներում՝ սկզբում որպես ռեժիսորի ասիստենտ, ապա՝ ռեժիսոր:
Առաջին ֆիլմը նկարահանել է 1969 թ.-ին: Այն նվիրված էր հայ թատրոնի մեծ երախտավոր Վարդան Աճեմյանին: Ապա դրան հաջորդել են այլ վավերագրական ու հեռուստատեսային վավերագրական կինոժապավեններ՝ «Կեսդարյա տարեգրություն» (1970թ.), «Վասպուրական (1973 թ.), «Արագած» (1974 թ.), «Բյուրեղապակի» (1974 թ.) և այլն: Նա նկարահանել է նաև «Ճանապարհին» (1975 թ.) և «Սերոբի ծառը» (1978 թ.) գեղարվեստական ֆիլմերը:
Հովիկ Հախվերդյանը ՀՀ պետական մրցանակի դափնեկիր էր (1978 թ.), Հայաստանի արվեստի վաստակավոր գործիչ:
.jpg)
