Քաղաքակրթական ներուժը կեցության բարձրագույն արժեք է:

Այդ ուրիշ բաները նա կատարում է ինչ-որ մեկի կամքով

06.23.2015


Մոսկվայում շարունակվող Չեխովի անվան թատերական միջազգային 12-րդ փառատոնում Լոնդոնից ժամանած «Թատերախումբ «1927» » թատրոնը ներկայացնում է կավե մարդուկի՝ «Գոլեմի» հրեական առասպելն ըստ Գուստավ Մայրինկի համանուն վեպի:

Առասպելը Գոլեմին ներկայացնում է այնպես, ասես նա վանդակում է, բանտարկված իր միայնակության մեջ: Ճիշտ է, նա կարող է շարժվել, սակայն չունի հնարավորություն տեսնել՝ քանի որ աչքեր չունի, լսել եկեղեցական զանգերի ղողանջը՝ քանի որ ականջներ չունի: Սակայն նա կարող է անել շատ ուրիշ բաներ, թեև այդ ուրիշ բաները նա կատարում է ինչ-որ մեկի կամքով, ով իր նկատմամբ ունի իշխանություն:

Գոլեմն, ինչպես մարդը, ստեղծվել է կավից: Բայց նրա մեջ կյանքի գոյությունը շատ հարաբերական հասկացություն է: Նրան առաջնորդում է ուրիշի կամքը և նա ենթարկվում է այդ ուրիշին, քանի որ վերադարձը դեպ այն անհայտությունը, որտեղից ինքը դուրս է պրծել, ուղղակի, սարսափելի է և նա, չվերադառնալու համար, պատրաստ է ենթարկվել իրեն շարժման մեջ դնող անհայտ ուժին:

Ինչու՞ է նա ընկրկում անհայտության առջև: Այդ մասին ինքն էլ կարգին բացատրություն չունի, քանի որ նրա բանականությունը մաքուր է ինչպես չգրված թուղթ...

«Թատերախումբ «1927»»-ը Գուստավ Մայրինկի վեպի հիման վրա ստեղծված բեմադրությամբ դիտարկում է մարդու և նրա կողմից ստեղծված մեքենաների հարաբերությունները: Ներկայացման դեպքերը կատարվում են մերօրյա Լոնդոնի թաղամասերից մեկում: Ներկայացման հերոսները դառնում են մուլտֆիլմի մաս՝ ոչ թե հարաբերությունների մեջ մտնելով նկարված կերպարների հետ, այլ դրանց ընկալելով որպես իրենց մի մաս: Եվ, չնայած կավե Գոլեմն այդպես էլ էկրանից ցած չի իջնում, սակայն հանդիսատեսի մեջ թողնում է արդեն նյութականացված կերպարի զգացողություն:

Այս թատերախմբի ինքնությունը հաստատող ոճն անվանում են «թատերական կենդանի գործողության, անիմացիայի և երաժշտության տեխնիկապես անթերի կիրառում»: Ներկայացումները իսկապես պարույրային կառուցվածք ունեն և շատ կարոտաբաղձալի են և, ընդ որում, իրականացված են պոստմոդեռնիստական օտարվածությամբ»,- նկատում են քննադատները: Ըստ նրանց, թատերախումբը միանգամայն իրավամբ է կրում Մեծ Բրիտանիայի առավել հեռանկարային երիտասարդական թատրոնի համբավը: Խումբն այսօր էլ դեռ վերելքի մեջ է և որևէ նշան չկա, որ ինչ-որ բան կարող է նրան խոչընդոտել, նշում են թատերագետները:

«1927» ընկերությունը ստեղծվել է 2005 թ.ին՝ գրող, դերասանուհի և ռեժիսոր Սյուզան Անդրեյդի և անիմատոր, իլյուստրատոր և կինոռեժիսոր Պոլ Բիլլ Բերրիթի կողմից: 2006 թ.-ին նրանց են միացել դերասանուհի և հագուստի նկարիչ Էսմե Էփլթոնը և դերասանուհի, կոմպոզիտոր և դաշնակահարուհի Լիլլիան Հենլին, իսկ 2007-ին՝ պրոդյուսեր Ջոաննա Քրոուլին:
Սկզբում «1927» ընկերության արտիստները աշխատում էին Լոնդոնի կաբարեներում և հայտնի նվագախմբերի ելույթներից առաջ՝ որպես միջոցառման «տաքացնող խումբ»: Առաջին «Հրեշի և կապուտակ ծովի միջև» ներկայացումը՝ թատերախումբը ներկայացրել է 2007 թ.-ին՝ Էդինբուրգի փառատոնում և իսկական հրավառություն է առաջացրել: Նրանց ներկայացումը ունեցել է հսկայական հաջողություն և միանգամից արժանացել է 5 մասնագիտական մրցանակի: Այնուհետև, 4 տարվա ընթացքում ընկերությունն այդ ներկայացմամբ շրջել է ողջ Մեծ Բրիտանիան, հանդես է եկել արտասահմանյան թատրոններում, մասնակցել է թատերական միջազգային փառատոների՝ Ավստրալիայում, Իտալիայում, ԱՄՆ-ում, Սինգապուրում, Սլովենիայում, Իռլանդիայում, Գերմանիայում, Նոր Զելանդիայում և այլուր:

Դրանից հետո թատերախմբի բոլոր ներկայացումները հայտնվել են հանդիսատեսների ուշադրության կենտրոնում: Այդպիսի ներկայացումներից է նաև «Գոլեմ»-ը, որի համաշխարհային պրեմիերան տեղի է ունեցել 2014 թ.-ի օգոստոսին՝ Զալցբուրգի փառատոնում և, որը չեխովյան փառատոնի շրջանակներում կներկայացվի Վ. Մայակովսկու անվան թատրոնում:
    Դիտվել է 921 անգամ