Վիգեն Ստեփանյան. «Քաղաքականությունը դա մեծ, բարձր որակի պոռնկություն է»10.14.2013
Հայկական մամուլը թատրոնի մասին - «Վերջին շրջանում հայ թատրոնն ունեցավ մեծ կորուստներ: … արդյոք կլինե՞ն այդ մեծություններին փոխարինողներ», իր անհանգստությունն է հայտնում «iravunk.com »-ը հոկտեմբերի 11-ին լույս ընծայված «Հիմա արտիստ դառնալը սուրճ խմելու պես բան է դարձել» հոդվածում:
Հոդվածը կազմված է մի քանի համառոտ ենթավերնագրերից, որոնցից յուրաքանչյուրում, ուղղորդվելով թատրոնի և թատերական գործիչների ու դերասանների վրաբերյալ թերթի բարձրացրած ցավոտ հարցերով, իր մտորումներն է ներկայացրել Մայր թատրոնի առաջատար դերասաններից մեկը` ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ, բեմադրիչ և դերասան Վիգեն Ստեփանյանը:
«Գնաց Էդվարդ Միրզոյանը, Ալեքսանդր Հարությունյանը, Ազատ Գասպարյանը, մեր մեծ վարպետը` Սոս Սարգսյանը...Մեր հերթն է` կարծես ինչ-որ տեղ փոխարինելու նրանց»,- ասում է արտիստը: Նա նշում է, որ մի ժամանակ դերասան և արտիստ բառերը գրվում էին ընտրյալների կողքին «… դրանք հատուկ մարդիկ էին` այլ աշխարհից, հիմա արտիստ դառնալը մոտավորապես սուրճ խմելու պես բան է դարձել»:
Դերասանը բերում է մի օրինակ, թե որքան է իջել իր դավանած մասնագիտության նկատմամբ չափանիշների նշաձողը: «Ինձ սոցցանցով ընկերություն են առաջարկում` նշելով որպես իմ կոլեգա, նայում եմ ծանոթ չէ, գրում եմ որտե՞ղ եք աշխատում, ի՞նչ եք ավարտել, ասում է. «Չէ, ախպեր, չեմ ավարտել, բայց այսինչ սերիալում 4-րդ ախրանիկն եմ... »,- ցավով արձանագրում է Վիգեն Ստեփանյանը:
Հարցազրույցում խոսք է գնում նաև այսօր հայ իրականության մեջ դերասանի աշխատանքը գնահատելու չափանիշների ու վարձատրության մասին: Դերասանը նշում է նաև, որ թեև ինքը սկզբունքորեն չի պատասխանում քաղաքականությանը վերաբերող հարցերին, սակայն գտնում է, որ «Քաղաքականությունը դա մեծ, բարձր որակի պոռնկություն է»:
Վիգեն Ստեփանյանը իր կարծիքն է հայտնում նաև այսօր հայ իրականությանը խորթ, բայց նրան պարտադրվող մի այնպիսի երևույթի մասին, ինչպիսին համասեռականությունն է: Նա ասում է. «եթե 18 հոմոսեքսուալ նստեն ու ինձ համոզեն, թե դա ինչ լավ բան է, միևնույն է` այդ խոսքերը չեմ հասկանա, որովհետև դա ոչ միայն դաստիարակություն է, նախ և առաջ Աստծո
ծնունդ է, բնություն»:
Հայկական մամուլը թատրոնի մասին - «Վերջին շրջանում հայ թատրոնն ունեցավ մեծ կորուստներ: … արդյոք կլինե՞ն այդ մեծություններին փոխարինողներ», իր անհանգստությունն է հայտնում «iravunk.com »-ը հոկտեմբերի 11-ին լույս ընծայված «Հիմա արտիստ դառնալը սուրճ խմելու պես բան է դարձել» հոդվածում:
Հոդվածը կազմված է մի քանի համառոտ ենթավերնագրերից, որոնցից յուրաքանչյուրում, ուղղորդվելով թատրոնի և թատերական գործիչների ու դերասանների վրաբերյալ թերթի բարձրացրած ցավոտ հարցերով, իր մտորումներն է ներկայացրել Մայր թատրոնի առաջատար դերասաններից մեկը` ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ, բեմադրիչ և դերասան Վիգեն Ստեփանյանը:
«Գնաց Էդվարդ Միրզոյանը, Ալեքսանդր Հարությունյանը, Ազատ Գասպարյանը, մեր մեծ վարպետը` Սոս Սարգսյանը...Մեր հերթն է` կարծես ինչ-որ տեղ փոխարինելու նրանց»,- ասում է արտիստը: Նա նշում է, որ մի ժամանակ դերասան և արտիստ բառերը գրվում էին ընտրյալների կողքին «… դրանք հատուկ մարդիկ էին` այլ աշխարհից, հիմա արտիստ դառնալը մոտավորապես սուրճ խմելու պես բան է դարձել»:
Դերասանը բերում է մի օրինակ, թե որքան է իջել իր դավանած մասնագիտության նկատմամբ չափանիշների նշաձողը: «Ինձ սոցցանցով ընկերություն են առաջարկում` նշելով որպես իմ կոլեգա, նայում եմ ծանոթ չէ, գրում եմ որտե՞ղ եք աշխատում, ի՞նչ եք ավարտել, ասում է. «Չէ, ախպեր, չեմ ավարտել, բայց այսինչ սերիալում 4-րդ ախրանիկն եմ... »,- ցավով արձանագրում է Վիգեն Ստեփանյանը:
Հարցազրույցում խոսք է գնում նաև այսօր հայ իրականության մեջ դերասանի աշխատանքը գնահատելու չափանիշների ու վարձատրության մասին: Դերասանը նշում է նաև, որ թեև ինքը սկզբունքորեն չի պատասխանում քաղաքականությանը վերաբերող հարցերին, սակայն գտնում է, որ «Քաղաքականությունը դա մեծ, բարձր որակի պոռնկություն է»:
Վիգեն Ստեփանյանը իր կարծիքն է հայտնում նաև այսօր հայ իրականությանը խորթ, բայց նրան պարտադրվող մի այնպիսի երևույթի մասին, ինչպիսին համասեռականությունն է: Նա ասում է. «եթե 18 հոմոսեքսուալ նստեն ու ինձ համոզեն, թե դա ինչ լավ բան է, միևնույն է` այդ խոսքերը չեմ հասկանա, որովհետև դա ոչ միայն դաստիարակություն է, նախ և առաջ Աստծո
ծնունդ է, բնություն»:
 28.11.jpg)
.jpg)
