Գնաս բարով 2016, բարև, 201712.29.2016
2016-ը Հայաստանի 3-րդ հանրապետության համար դարձավ ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ու «Սասնա ծռերի» հուլիսյան ընդվազման տարի: Դրանք երկուսն էլ անշուշտ կհիշատակվեն որպես հայ ժողովրդի պատմության արդի փուլում ակնկալված շրջադարձերին չհասնելու և կիսատ-պռատության բնորոշ բնութագրերով:
Ավելին, երկու դեպքում էլ կրկին հոսեց արյուն և կրկին հայրենի հողի վրա ավելացան սրբազան հողաթմբեր: Մի դեպքում զոհերը հայրենիքի պաշտպանության, մյուս դեպքում ներքին կյանքի անհաշտ հակադարձությունների հանգամանքներում:
Հայ ժողովրդի պատմությունը լի է պատերազմների և հասարակական տարբեր շերտերի միջև անհաշտության փաստերով: Աբսուրդը պատերազմը չէ: Աբսուրդը ներքին կյանքում անհաշտության այն կոպիտ դրսևորումն է, որի ականատեսն այսօր ապրողներն են:
Եթե պատերազմը արտաքին հանգամանքների ծնունդ է և կախված չէ միայն մեր կամքից, ապա երկրորդը հստակ ներհայկական խնդիր է: Առաջինում կռիվը թշնամու դեմ է: Երկրորդ դեպքում՝ թշնամու կերպարը ձևավրվում է մեր ձեռամբ: Առաջին դեպքում՝ մենք պատրաստ ենք փոխզիջումների գնալ: Երկրորդ դեպքում՝ սպառնում ենք միմյանց արյուն թափել:
Սպանվածի մահը մեկ դեմք ունի: Այն իր վրա չի կրում թշնամու կամ յուրայինի զենքի ինքնագիրը: Այն պարզապես մահ է:
Ահա թե ինչու այդ երկու պատճառներից մեկի վերացումը դեռ չի բացառում Աստծո դաժան դատաստանից ազատում: Պետք է վերանա նաև երկրորդ պատճառը:
Հապա փորձենք դասակարգել, թե մեր հայրենակիցների անժամանակ մահվան առաջ դարպասներ բացող այդ պատճառներից որն է լուծման համար առաջնայինը: Լուծենք նախ դրա հարցերը, ապա միացյալ ուժերով ու անմնացորդ նվիրումով անցնենք երկրորդին:
Թող 2017 թվականը լինի հենց երկու անհայտով, բայց միայն սեփական ուժերով ու կամքով լուծելի այդ պարզ թվաբանության տարի:
Աքլորի տարում ոչ թե աքլորանանք միմյանց դեմ, այլ գեղեցկացնենք կուրացուցիչ գույն ու փայլ տանք աքլորի փետուրներին, որ մեր հպարտ կատարավորը թշնամու աչքերին երևա իր մարտական ու զինավառ ողջ կերպարով:
Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ:
2016-ը Հայաստանի 3-րդ հանրապետության համար դարձավ ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ու «Սասնա ծռերի» հուլիսյան ընդվազման տարի: Դրանք երկուսն էլ անշուշտ կհիշատակվեն որպես հայ ժողովրդի պատմության արդի փուլում ակնկալված շրջադարձերին չհասնելու և կիսատ-պռատության բնորոշ բնութագրերով:
Ավելին, երկու դեպքում էլ կրկին հոսեց արյուն և կրկին հայրենի հողի վրա ավելացան սրբազան հողաթմբեր: Մի դեպքում զոհերը հայրենիքի պաշտպանության, մյուս դեպքում ներքին կյանքի անհաշտ հակադարձությունների հանգամանքներում:
Հայ ժողովրդի պատմությունը լի է պատերազմների և հասարակական տարբեր շերտերի միջև անհաշտության փաստերով: Աբսուրդը պատերազմը չէ: Աբսուրդը ներքին կյանքում անհաշտության այն կոպիտ դրսևորումն է, որի ականատեսն այսօր ապրողներն են:
Եթե պատերազմը արտաքին հանգամանքների ծնունդ է և կախված չէ միայն մեր կամքից, ապա երկրորդը հստակ ներհայկական խնդիր է: Առաջինում կռիվը թշնամու դեմ է: Երկրորդ դեպքում՝ թշնամու կերպարը ձևավրվում է մեր ձեռամբ: Առաջին դեպքում՝ մենք պատրաստ ենք փոխզիջումների գնալ: Երկրորդ դեպքում՝ սպառնում ենք միմյանց արյուն թափել:
Սպանվածի մահը մեկ դեմք ունի: Այն իր վրա չի կրում թշնամու կամ յուրայինի զենքի ինքնագիրը: Այն պարզապես մահ է:
Ահա թե ինչու այդ երկու պատճառներից մեկի վերացումը դեռ չի բացառում Աստծո դաժան դատաստանից ազատում: Պետք է վերանա նաև երկրորդ պատճառը:
Հապա փորձենք դասակարգել, թե մեր հայրենակիցների անժամանակ մահվան առաջ դարպասներ բացող այդ պատճառներից որն է լուծման համար առաջնայինը: Լուծենք նախ դրա հարցերը, ապա միացյալ ուժերով ու անմնացորդ նվիրումով անցնենք երկրորդին:
Թող 2017 թվականը լինի հենց երկու անհայտով, բայց միայն սեփական ուժերով ու կամքով լուծելի այդ պարզ թվաբանության տարի:
Աքլորի տարում ոչ թե աքլորանանք միմյանց դեմ, այլ գեղեցկացնենք կուրացուցիչ գույն ու փայլ տանք աքլորի փետուրներին, որ մեր հպարտ կատարավորը թշնամու աչքերին երևա իր մարտական ու զինավառ ողջ կերպարով:
Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ:
 28.11.jpg)
.jpg)
