Ով էր այդպիսի կանացի գեղեցկությունը կերպավորում 1661թ.-ին 06.22.2017
«Ես ինչ-որ ժամանակաշրջանից սկսած այնքան էլ չեմ սիրում այսպես կոչված «մաքուր» ժանրի պիեսներ»,- օրերս հայտարարել է Մոսկվայի «Տաբակերկա» թատրոնում ամերիկացի դրամատուրգ Ջեֆրի Հաթչերի «Քինասթոն» պիեսը բեմադրող ռիժիսոր Եվգենի Պիսարյովը:
Պիսարյովը նշում է, որ կյանքը շատ բազմազան է ու անսպասելիություններով լիքը ( և ուրախով , և տխուրով միաժամանակ), իսկ ամերիկացի գրողի պիեսը բևեռային է, քանի որ «սկսվում է որպես կոմեդիա, հետո վերածվում է դրամայի, իսկ հետո հասնում է գալիս կյանքի ու ստեղծագործելու վերամբարձ մտորումների, մարդու և դերասանի նախախնամության մասին մակարդակի»:
Պիսարյովը նշում է, որ «Քինասթոնը» մեծ ձևաչափի պիես է, որն ինչ-որ տեղ նման է շեքսպիրյան քրոնիկոնի, որտեղ կան և կատակերգական կերպարներ և տեսարաններ, և դրամատիկական իրավիճակներ: Երկխոսությունները կարճ ու պարզ չեն, ինչպես ժամանակակից պիեսներում կիամ սերիալների սցենարներում, Պիեսը ռիթմիկացված է, այստեղ կատակերգությունը և դրաման սահմանակցված են:
Մի քանի տարի առաջ գրված ստեղծագործությունը մեծ հաջողությամբ բեմադրվել է Բրոդվեյում, էկրանավորվել է: Այն բառացի թարգմանությամբ ունի այս վերնագիրը. «Կատարյալ կանացի բեմական գեղեցկություն»: Իսկ ով էր այդպիսի կանացի գեղեցկությունը կերպավորում 1661թ.-ին, անգլիայի թագուհու իշխանության Ռեստավրացիայի ժամանակների Լոնդոնյան բեմահարթակներում: Անշուշտ տղամարդիկ: Այդպիսին էր ավանդույթը՝ կանանց դերերը խաղում էին տղամարդ դերասանները:
Այս պիեսը հենց այդ դերասաններից մեկի՝ Էդվարդ Քինասթոնի մասին է:
Քինասթոնը իրական դեմք է, անգլիացի դերասան, որը նկատելի հետք է թողել բրիտանական թատրոնի մեջ: Նրա խաղացած տիկնանց կերպարները հավասարաչափ հուզել են թե տղամարդկանց և թե կանանց: Նա համընդհանուր սիրելի էր:
Եվ ահա Անգլիայի թագավոր Կառլոս 2-րդի հրամանով թատրոններում կանանց դերերը պետք է խաղան միայն կին դերասանուհիներ: Իսկ միթե դա ինտրիգներ հյուսելու պատճառ չի կարող լինել: Իհարկե կարող է: Ընդ որում դրանք առաջանում են ոչ միայն թատրոններում, այլև պալատում:
Բեմադրության հեղինակները հանդիսատեսին տեղափոխում են թատրոնի հանելուկային մթնոլորտ, որտեղ այնքան ճշգրիտ է արտացոլվում իրական կյանքի դրամատուրգիան՝ իր թռիչքներով և անկումներով, լրջությամբ և հումորով, արցունքներով և ծիծաղով:
Էդվարդ Քինասթոնի դերը մարմնավորել է «Տաբակերկայի» դերասան Մաքսիմ Մատվեևը:
«Ես ինչ-որ ժամանակաշրջանից սկսած այնքան էլ չեմ սիրում այսպես կոչված «մաքուր» ժանրի պիեսներ»,- օրերս հայտարարել է Մոսկվայի «Տաբակերկա» թատրոնում ամերիկացի դրամատուրգ Ջեֆրի Հաթչերի «Քինասթոն» պիեսը բեմադրող ռիժիսոր Եվգենի Պիսարյովը:
Պիսարյովը նշում է, որ կյանքը շատ բազմազան է ու անսպասելիություններով լիքը ( և ուրախով , և տխուրով միաժամանակ), իսկ ամերիկացի գրողի պիեսը բևեռային է, քանի որ «սկսվում է որպես կոմեդիա, հետո վերածվում է դրամայի, իսկ հետո հասնում է գալիս կյանքի ու ստեղծագործելու վերամբարձ մտորումների, մարդու և դերասանի նախախնամության մասին մակարդակի»:
Պիսարյովը նշում է, որ «Քինասթոնը» մեծ ձևաչափի պիես է, որն ինչ-որ տեղ նման է շեքսպիրյան քրոնիկոնի, որտեղ կան և կատակերգական կերպարներ և տեսարաններ, և դրամատիկական իրավիճակներ: Երկխոսությունները կարճ ու պարզ չեն, ինչպես ժամանակակից պիեսներում կիամ սերիալների սցենարներում, Պիեսը ռիթմիկացված է, այստեղ կատակերգությունը և դրաման սահմանակցված են:
Մի քանի տարի առաջ գրված ստեղծագործությունը մեծ հաջողությամբ բեմադրվել է Բրոդվեյում, էկրանավորվել է: Այն բառացի թարգմանությամբ ունի այս վերնագիրը. «Կատարյալ կանացի բեմական գեղեցկություն»: Իսկ ով էր այդպիսի կանացի գեղեցկությունը կերպավորում 1661թ.-ին, անգլիայի թագուհու իշխանության Ռեստավրացիայի ժամանակների Լոնդոնյան բեմահարթակներում: Անշուշտ տղամարդիկ: Այդպիսին էր ավանդույթը՝ կանանց դերերը խաղում էին տղամարդ դերասանները:
Այս պիեսը հենց այդ դերասաններից մեկի՝ Էդվարդ Քինասթոնի մասին է:
Քինասթոնը իրական դեմք է, անգլիացի դերասան, որը նկատելի հետք է թողել բրիտանական թատրոնի մեջ: Նրա խաղացած տիկնանց կերպարները հավասարաչափ հուզել են թե տղամարդկանց և թե կանանց: Նա համընդհանուր սիրելի էր:
Եվ ահա Անգլիայի թագավոր Կառլոս 2-րդի հրամանով թատրոններում կանանց դերերը պետք է խաղան միայն կին դերասանուհիներ: Իսկ միթե դա ինտրիգներ հյուսելու պատճառ չի կարող լինել: Իհարկե կարող է: Ընդ որում դրանք առաջանում են ոչ միայն թատրոններում, այլև պալատում:
Բեմադրության հեղինակները հանդիսատեսին տեղափոխում են թատրոնի հանելուկային մթնոլորտ, որտեղ այնքան ճշգրիտ է արտացոլվում իրական կյանքի դրամատուրգիան՝ իր թռիչքներով և անկումներով, լրջությամբ և հումորով, արցունքներով և ծիծաղով:
Էդվարդ Քինասթոնի դերը մարմնավորել է «Տաբակերկայի» դերասան Մաքսիմ Մատվեևը:
 28.11.jpg)
