Երաժշտական կառուցվածքը փլվում է՝ թողնելով կայծերի նմանվող թեթև հնչյուններ...07.13.2017
Մոսկվայի Նատալիա Սացի անվան թատրոնում ռեժիսոր Գեորգի Իսահակյանը բեմադրել է կոմպոզիտոր Վլադիմիր Մարտինովի «Գվիդոյի վարժությունները և պարերը» օպերան: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «rg.ru»-ին:
Օպերայի հերոսը հոգևորական Գվիդո դ՝Արեցցոն է, որը 11-րդ դարում հորինել է երաժշտությունը գրի առնելու համակարգ, որը հասել է մինչև մեր ժամանակներ:
Համաձայն այս հոգևորականի մասին պատմության, նա ղեկավարել է մանկական երգչախումբ և նրա հորինած համակարգը օգնել է աներևակայելի կարճ ժամանակում երեխաներին սովորեցնել երգեցողություն:
Օպերայի լիբրետոյի համար որպես գրական հիմք Մարտինովն օգտվել է սուրբ Բոնավենտուրայի «Ուղեցույց հոգուն՝ աստծո մոտ գնալու համար» տրակտատից, Հռոմի պապից տեսակցություն խնդրող Գվիդոյի նամակից և վաղ շրջանի պոլիֆոնիայի մասին Միլանի տրակտատից:
Օպերան կազմված է 6 մասից՝ Ճիշտ այնքան, որքան , որ ունի «Ուղեցույց հոգուն՝ աստծո մոտ գնալու համար» տրակտատը:
Այս գործը գրիգորյան երգեցողության ոճով կատարում է երգչախումբը: Սրա մեջ են ներառված նաև Գվիդոյի և երկու Մուսաների պարտիաները՝ Միլանի տրակտատի տեքստի համադրմամբ, որոնք օպերայում կատարվում են տարբեր ոճերով, հիշեցնելով թատերական այս ժանրի զարգացման փուլերը՝ սկսած Մոցարտից մինչև Բելինի:
Օպերայի գործողությունները կատարվում են մի գեղագրական արտադրամասում, որտեղ նկարիչները զարդանախշում են դեկորացիաները:
Հանդիսատեսներին առաջնորդում են դեպի այս արտադրամասի ներսը՝ թատերական նեղ միջանցքով:
Երգչախումբը կաթոլիկ հոգևորականների հանդերձով շրջում է բեմում, բարձրանում է առաստաղի տակի կամրջակների վրա, որտեղից նկարիչները դիտում են դեկորացիաների վրա կատարած իրենց աշխատանքները, անցնում են հանդիսատեսների թիկունքով....
Իսկ հոգևորական Գվիդոն ներկայացման մեջ հանդես է գալիս երկու դեմքով՝ երիտասարդ, որը կերպավորող արտիստը ունի իր երգի պարտիաները, և ավելի տարիքավորը, որը ոչ մի ձայն չի հանում և ասես, ինչպես Սալյերին, փորձում է հարմոնիայի աշխարհագրությունը և փորձեր է անում ձայնի հետ, երկու պահածոյի տուփից պատրաստում է «միկրոֆոն» և «հեռախոս», ձայները փորձում է ակուստիկ գործիքների միջոցով և այլն:
Օպերայի ավարտին Գվիդոն քնում է:
Երգչախմբի և երգիչների կատարմամբ վեհապանծ երաժշտական կառուցվածքը փոխանցվում է կամերային նվագախմբին և փլվում է՝ թողնելով միայն թեթև հնչյուններ, որոնք թռչում են ինչպես կայծերը....
Մոսկվայի Նատալիա Սացի անվան թատրոնում ռեժիսոր Գեորգի Իսահակյանը բեմադրել է կոմպոզիտոր Վլադիմիր Մարտինովի «Գվիդոյի վարժությունները և պարերը» օպերան: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «rg.ru»-ին:
Օպերայի հերոսը հոգևորական Գվիդո դ՝Արեցցոն է, որը 11-րդ դարում հորինել է երաժշտությունը գրի առնելու համակարգ, որը հասել է մինչև մեր ժամանակներ:
Համաձայն այս հոգևորականի մասին պատմության, նա ղեկավարել է մանկական երգչախումբ և նրա հորինած համակարգը օգնել է աներևակայելի կարճ ժամանակում երեխաներին սովորեցնել երգեցողություն:
Օպերայի լիբրետոյի համար որպես գրական հիմք Մարտինովն օգտվել է սուրբ Բոնավենտուրայի «Ուղեցույց հոգուն՝ աստծո մոտ գնալու համար» տրակտատից, Հռոմի պապից տեսակցություն խնդրող Գվիդոյի նամակից և վաղ շրջանի պոլիֆոնիայի մասին Միլանի տրակտատից:
Օպերան կազմված է 6 մասից՝ Ճիշտ այնքան, որքան , որ ունի «Ուղեցույց հոգուն՝ աստծո մոտ գնալու համար» տրակտատը:
Այս գործը գրիգորյան երգեցողության ոճով կատարում է երգչախումբը: Սրա մեջ են ներառված նաև Գվիդոյի և երկու Մուսաների պարտիաները՝ Միլանի տրակտատի տեքստի համադրմամբ, որոնք օպերայում կատարվում են տարբեր ոճերով, հիշեցնելով թատերական այս ժանրի զարգացման փուլերը՝ սկսած Մոցարտից մինչև Բելինի:
Օպերայի գործողությունները կատարվում են մի գեղագրական արտադրամասում, որտեղ նկարիչները զարդանախշում են դեկորացիաները:
Հանդիսատեսներին առաջնորդում են դեպի այս արտադրամասի ներսը՝ թատերական նեղ միջանցքով:
Երգչախումբը կաթոլիկ հոգևորականների հանդերձով շրջում է բեմում, բարձրանում է առաստաղի տակի կամրջակների վրա, որտեղից նկարիչները դիտում են դեկորացիաների վրա կատարած իրենց աշխատանքները, անցնում են հանդիսատեսների թիկունքով....
Իսկ հոգևորական Գվիդոն ներկայացման մեջ հանդես է գալիս երկու դեմքով՝ երիտասարդ, որը կերպավորող արտիստը ունի իր երգի պարտիաները, և ավելի տարիքավորը, որը ոչ մի ձայն չի հանում և ասես, ինչպես Սալյերին, փորձում է հարմոնիայի աշխարհագրությունը և փորձեր է անում ձայնի հետ, երկու պահածոյի տուփից պատրաստում է «միկրոֆոն» և «հեռախոս», ձայները փորձում է ակուստիկ գործիքների միջոցով և այլն:
Օպերայի ավարտին Գվիդոն քնում է:
Երգչախմբի և երգիչների կատարմամբ վեհապանծ երաժշտական կառուցվածքը փոխանցվում է կամերային նվագախմբին և փլվում է՝ թողնելով միայն թեթև հնչյուններ, որոնք թռչում են ինչպես կայծերը....
 28.11.jpg)
