Ա.Ռատմանսկի. «Ինձ միշտ շփոթեցրել է մահացած մարմնի հետ պարը» 11.21.2017
Ռուսաստանի Մեծ թատրոնում վաղվանից՝ նոյեմբերի 22 կմեկնարկի Սերգեյ Պրոկոֆևի «Ռոմեո և Ջուլիտ» բալետի նոր բեմադրության պրեմիերային ցուցադրությունների շարքը՝ խորեոգրաֆ Ալեքսեյ Ռատմանսկու բեմադրությամբ, որը կշարունակվի մինչև ամսի 26-ը: Ինպես տեղեկացրել է լրատվամիջոցներին թատրոնի մամլո ծառայության պատասխանատու Կատերինա Նովիկովան, բոլոր ներկայացումների տոմսերն արդեն սպառվել են: Ներկայացումները տեղի են ունելու թատրոնի Նոր բեմում: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «ՏԱՍՍ»-ին:
Հետաքրիր է այն հանգամանքը, որ Մեծ թատրոնն այդ նույն հեղինակի նույն ստեղծագործությունն արդեն երկար ժամանակ է, որ ունի իր խաղացանկում: Խոսքը թատրոնի «Պատմական» բեմում միշտ լեցուն հանդիսասրահ հավաքող այն «Ռոմեո և Ջուլիետի» մասին է, որը բեմադրել է ռուսաստանցի հայտնի խորեոգրաֆ Յուրի Գրիգորովիչը: «Այս բեմադրությունը պատրաստվել է դեռ 1979թ.-ին և հիմնովին վերաստեղծվել է 2010թ.-ին»,- ասել է Նովիկովան և նշել, որ այսուհետ Մեծ թատրոնի ազդագրերում կլինեն «Ռոմեո և Ջուլիետ» բալետային ներկայացման երկու ազդագրեր:
Իսկ ինչով է տարբերվում Ռատմանսկու բեմադրությունը Գրիգորովիչի ստեղծածից:
Նշենք, որ Ռատմանսկին պրոկոֆևյան գործի իր պատկերացումն առաջին անգամ ցուցադրել է 2011թ.-ին, Կանադայի ազգային բալետի պատվերով՝ Տորոնտոյում: Այդ ժամանակ ներկայացումը ստացավ թե հանդիսատեսների և թե քննադատների բարձր գնահատականը: Հատկապես շեշտվում էր բեմադրության էքսպրեսիվությունը, երաժշտականությունը, դրամատիկական հագեցվածությունը: «Հավանաբար պատմությունը դարձել է նվազ սենտիմենտալ, սակայն ձեռք է բերել կենդանի, թարմ շնչառություն, այս պատմությունը հոգի ունի»,- այսպես է գրել այն ժամանակ կանադական թերթերից մեկը:
Ինքը՝ Ռատմանսկին, խոստովանել է, որ ինքը չի հեռացելՇեքսպիրի սյուժեից և պահպանել է Վերածնության ժամանակաշրջանի Իտալիայի պատմական կոլորիտը: Սակայն նա ինքն իրեն արտոնել է փոփոխել լիբրետոն: «Ես ինձ թույլ տվեցի փոխել մի սյուժետային ընթացք: Ջուլիետան արթնանում է մինչև Ռոմեոյի մահը: Ինձ միշտ շփոթեցրել է մահացած մարմնի հետ պարը»,- ասել է Ռատմանսկին:
Նա իր բալետը բեմադրել է պունտների (մատնապարերի) վրա: «Դասական պարը ինձ համար բացարձակ կենդանի լեզու է,- ասել է խորեոգրաֆը:-Մի ժամանակ, մանկության, պատանեկության շրջանում, ես փորձեցի ընդօրինակել ամեն տեսակի ավանգարդային բաներ: Սակայն, ինչ-որ մի պահ, հասկացա, որ դա իմիտացիա (նմանակում) է: Այն, ինչը ես գիտեմ, դա դասական լեզուն է: Այդ օրվանից ես կասկածներ չեմ ունեցել և հիմա էլ չունեմ»:

Հետաքրիր է այն հանգամանքը, որ Մեծ թատրոնն այդ նույն հեղինակի նույն ստեղծագործությունն արդեն երկար ժամանակ է, որ ունի իր խաղացանկում: Խոսքը թատրոնի «Պատմական» բեմում միշտ լեցուն հանդիսասրահ հավաքող այն «Ռոմեո և Ջուլիետի» մասին է, որը բեմադրել է ռուսաստանցի հայտնի խորեոգրաֆ Յուրի Գրիգորովիչը: «Այս բեմադրությունը պատրաստվել է դեռ 1979թ.-ին և հիմնովին վերաստեղծվել է 2010թ.-ին»,- ասել է Նովիկովան և նշել, որ այսուհետ Մեծ թատրոնի ազդագրերում կլինեն «Ռոմեո և Ջուլիետ» բալետային ներկայացման երկու ազդագրեր:
Իսկ ինչով է տարբերվում Ռատմանսկու բեմադրությունը Գրիգորովիչի ստեղծածից:
Նշենք, որ Ռատմանսկին պրոկոֆևյան գործի իր պատկերացումն առաջին անգամ ցուցադրել է 2011թ.-ին, Կանադայի ազգային բալետի պատվերով՝ Տորոնտոյում: Այդ ժամանակ ներկայացումը ստացավ թե հանդիսատեսների և թե քննադատների բարձր գնահատականը: Հատկապես շեշտվում էր բեմադրության էքսպրեսիվությունը, երաժշտականությունը, դրամատիկական հագեցվածությունը: «Հավանաբար պատմությունը դարձել է նվազ սենտիմենտալ, սակայն ձեռք է բերել կենդանի, թարմ շնչառություն, այս պատմությունը հոգի ունի»,- այսպես է գրել այն ժամանակ կանադական թերթերից մեկը:
Ինքը՝ Ռատմանսկին, խոստովանել է, որ ինքը չի հեռացելՇեքսպիրի սյուժեից և պահպանել է Վերածնության ժամանակաշրջանի Իտալիայի պատմական կոլորիտը: Սակայն նա ինքն իրեն արտոնել է փոփոխել լիբրետոն: «Ես ինձ թույլ տվեցի փոխել մի սյուժետային ընթացք: Ջուլիետան արթնանում է մինչև Ռոմեոյի մահը: Ինձ միշտ շփոթեցրել է մահացած մարմնի հետ պարը»,- ասել է Ռատմանսկին:
Նա իր բալետը բեմադրել է պունտների (մատնապարերի) վրա: «Դասական պարը ինձ համար բացարձակ կենդանի լեզու է,- ասել է խորեոգրաֆը:-Մի ժամանակ, մանկության, պատանեկության շրջանում, ես փորձեցի ընդօրինակել ամեն տեսակի ավանգարդային բաներ: Սակայն, ինչ-որ մի պահ, հասկացա, որ դա իմիտացիա (նմանակում) է: Այն, ինչը ես գիտեմ, դա դասական լեզուն է: Այդ օրվանից ես կասկածներ չեմ ունեցել և հիմա էլ չունեմ»: