Թեև նույն նոտաներն են, սակայն ընթերցելու կանոնները բոլորովին այլ են12.12.2017
Սանկտ-Պետրբուրգում վերականգնել են բարրոկոյի ժամանակաշրջանում ստեղծված (1755թ.) առաջին ռուսական օպերան՝ «Ցեֆալը և Պրոկրիդան»: Թեև հին հունական առասպելապատման մոտիվներով ստեղծված երաժշտական ստեղծագործության հեղինակը իտալացի կոմպոզիտոր Ֆրանչեսկո Արայան է, այնուամենայնիվ, ռուսական երաժշտագետների միջավայրում այն համարվում է բարրոկոյի ժանրում սեփական պատկերացումների արտահայտություն: Լիբրետոյի հեղինակը՝ Ալեքսանդր Սումարոկովն է: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Վերականգնված ներկայացումը ցուցադրվել է այս տարի Ռուսաստանի հյուսիսային մայրաքաղաքում անցկացված «Earlymusic» միջազգային փառատոնում, որը Արևելյան Եվրոպայում հնագույն երաժշտությանը նվիրված խոշորագույն փառատոնն է: Այն նաև համարվում է, Ռուսաստանում անցկացվող խոշոր երաժշտական միջոցառումներից մեկը:
«Earlymusic» փառատոնը հիմնադրել են 1998թ.-ին՝ Բրիտանական խորհրդի տնօրեն Էլիզաբեթ Ուայթը, Բրիտանական խորհրդի համակարգող Մարկ դ՝ Մոնին և այսօր էլ փառատոնի գեղարվեստական ղեկավարը հանդիսացող, ջութակահար Անդրեյ Ռեշետինը:
Հատկանշական է, որ օպերայում ընդգրկված արտիստները իրենց անվանում են ոչ թե բեմադրության մասնակիցներ, այլ հետազոտողներ:
Եվ, իրոք, օպերայի վերածննդի գործընթացում նրանք հետազոտական աշխատանքների պակաս չեն ունեցել: Օրինակ, արտիստները նշում են, որ թեև պարտիտուրի նոտրաները այն նույն են, ինչը որ իրենք սովոր են կարդալ, սակայն դրանք ընթերցելու կանոնները բոլորովին այլ են: Պատկերացում կազմելու համար նրանք բերում են լատիներեն այբուբենի օրինակը, որոնք տարբեր լեզուներում ունեն յուրահատուկ հնչողություն: Եվ եթե չիմացվեն օրենքները, ապա, օրինակ, «the beatles»-ը կկարդացվի «թհե բեաթլես» և ոչ թե՝ «դ՝ բիթլս»:
Եթե կատարում ես բարրոկոյի երաժշտություն՝ առանց իմանալու այդ ժամանակաշրջանի փիլիսոփայությունը, ապա կստացվի անիմաստություն:
«Եթե խոսենք մանրակրկիտ, ապա այնտեղ յուրաքանչյուր նոտան պետք է թողնել մեկը մյուսի նկատմամբ որոշակի կերպ և լեզվի յուրաքանչյուր միավոր սկսել և ավարտել որոշակի ձևով: Մտածողությունն այնպիսին է, որ ամեն ինչ բաղկացած է փոքր կտորներից, սակայն յուրաքանչյուր կտոր պետք է ավարտուն լինի և կապված մյուսին»,- նշել է Ռեշետինը:
«Յուրահատկությունը բառի արտաբերումն է: Այնպես, ինչպես դա եղել է 1755թ.-ին: Մենք ռեժիսորի հետ բավականին երկար ժամանակ աշխատում էինք հենց բառերի արտաբերման վրա»,- ասել է բարրոկոյական երգչուհի Ելիզավետա Սվեշնիկովան:
Ռեժիսորը՝ Դանիլա Վեդերնիկովը ևս խորացել է բարրոկոյի արվեստի նրբություններում: Այդ առումով նա ուսումնասիրություններ է արել և շարունակում է այդ ուղղությամբ աշխատել Եվրոպայի ամենատարբեր երկրներում: «18-րդ դարում հիմնական սկզբունքը, որով աշխատել են դերասանները, եղել է, այսպես կոչված, աֆֆեկտների տեսությունը, որը պետք է ուսումնասիրեն բոլորը: Մարդիկ ունեն որոշակի հաստատուն էմոցիոնալ վիճակներ, որոնք նրանք դրսևորում են դիմախաղով և ժեստերով»,- բացատրել է ռեժիսորը:
«Earlymusic» թատերական միջազգային փառատոնը ուսումնասիրում է հնագույն երաժշտական գործիքակազմերը: Անցյալ դարերի թատերական տեխնալոգիաների և մարդկանց մտածողության ուսումնասիրությունը հնարավորություն է տալիս ավելի լավ ճանաչել անցյալը և, ուրեմն՝ հասկանալ ներկան:
Սանկտ-Պետրբուրգում վերականգնել են բարրոկոյի ժամանակաշրջանում ստեղծված (1755թ.) առաջին ռուսական օպերան՝ «Ցեֆալը և Պրոկրիդան»: Թեև հին հունական առասպելապատման մոտիվներով ստեղծված երաժշտական ստեղծագործության հեղինակը իտալացի կոմպոզիտոր Ֆրանչեսկո Արայան է, այնուամենայնիվ, ռուսական երաժշտագետների միջավայրում այն համարվում է բարրոկոյի ժանրում սեփական պատկերացումների արտահայտություն: Լիբրետոյի հեղինակը՝ Ալեքսանդր Սումարոկովն է: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Վերականգնված ներկայացումը ցուցադրվել է այս տարի Ռուսաստանի հյուսիսային մայրաքաղաքում անցկացված «Earlymusic» միջազգային փառատոնում, որը Արևելյան Եվրոպայում հնագույն երաժշտությանը նվիրված խոշորագույն փառատոնն է: Այն նաև համարվում է, Ռուսաստանում անցկացվող խոշոր երաժշտական միջոցառումներից մեկը:
«Earlymusic» փառատոնը հիմնադրել են 1998թ.-ին՝ Բրիտանական խորհրդի տնօրեն Էլիզաբեթ Ուայթը, Բրիտանական խորհրդի համակարգող Մարկ դ՝ Մոնին և այսօր էլ փառատոնի գեղարվեստական ղեկավարը հանդիսացող, ջութակահար Անդրեյ Ռեշետինը:
Հատկանշական է, որ օպերայում ընդգրկված արտիստները իրենց անվանում են ոչ թե բեմադրության մասնակիցներ, այլ հետազոտողներ:
Եվ, իրոք, օպերայի վերածննդի գործընթացում նրանք հետազոտական աշխատանքների պակաս չեն ունեցել: Օրինակ, արտիստները նշում են, որ թեև պարտիտուրի նոտրաները այն նույն են, ինչը որ իրենք սովոր են կարդալ, սակայն դրանք ընթերցելու կանոնները բոլորովին այլ են: Պատկերացում կազմելու համար նրանք բերում են լատիներեն այբուբենի օրինակը, որոնք տարբեր լեզուներում ունեն յուրահատուկ հնչողություն: Եվ եթե չիմացվեն օրենքները, ապա, օրինակ, «the beatles»-ը կկարդացվի «թհե բեաթլես» և ոչ թե՝ «դ՝ բիթլս»:
Եթե կատարում ես բարրոկոյի երաժշտություն՝ առանց իմանալու այդ ժամանակաշրջանի փիլիսոփայությունը, ապա կստացվի անիմաստություն:
«Եթե խոսենք մանրակրկիտ, ապա այնտեղ յուրաքանչյուր նոտան պետք է թողնել մեկը մյուսի նկատմամբ որոշակի կերպ և լեզվի յուրաքանչյուր միավոր սկսել և ավարտել որոշակի ձևով: Մտածողությունն այնպիսին է, որ ամեն ինչ բաղկացած է փոքր կտորներից, սակայն յուրաքանչյուր կտոր պետք է ավարտուն լինի և կապված մյուսին»,- նշել է Ռեշետինը:
«Յուրահատկությունը բառի արտաբերումն է: Այնպես, ինչպես դա եղել է 1755թ.-ին: Մենք ռեժիսորի հետ բավականին երկար ժամանակ աշխատում էինք հենց բառերի արտաբերման վրա»,- ասել է բարրոկոյական երգչուհի Ելիզավետա Սվեշնիկովան:
Ռեժիսորը՝ Դանիլա Վեդերնիկովը ևս խորացել է բարրոկոյի արվեստի նրբություններում: Այդ առումով նա ուսումնասիրություններ է արել և շարունակում է այդ ուղղությամբ աշխատել Եվրոպայի ամենատարբեր երկրներում: «18-րդ դարում հիմնական սկզբունքը, որով աշխատել են դերասանները, եղել է, այսպես կոչված, աֆֆեկտների տեսությունը, որը պետք է ուսումնասիրեն բոլորը: Մարդիկ ունեն որոշակի հաստատուն էմոցիոնալ վիճակներ, որոնք նրանք դրսևորում են դիմախաղով և ժեստերով»,- բացատրել է ռեժիսորը:
«Earlymusic» թատերական միջազգային փառատոնը ուսումնասիրում է հնագույն երաժշտական գործիքակազմերը: Անցյալ դարերի թատերական տեխնալոգիաների և մարդկանց մտածողության ուսումնասիրությունը հնարավորություն է տալիս ավելի լավ ճանաչել անցյալը և, ուրեմն՝ հասկանալ ներկան:
 28.11.jpg)
.jpg)
