Դեղատոմս՝ գեղեցիկը որպես փիլիսոփայական արժեք ընկալողների համար08.18.2018
Իտալիայի Մարտինա-Ֆրանկա փոքրիկ քաղաքում օրերս հանդիսատեսները ականատես եղան օպերային արվեստի ևս երկու մոռացված արժեքների համբարձման: Այստեղ «Վալլե դ՝Իտրիա» փառատոնի շրջանակներում բեմական կյանք վերադարձվեցին Նիկոլո Վակկայիի «Ջուլիետան և Ռոմեոն» և Հենդելի նեապոլիտանական տարբերակի փոխադրված «Ռինալդո» օպերաները: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «rg.ru»-ին:
Ասենք, որ «Վալլե դ՝Իտրիա» փառատոնը սպիտակ գույնի գերակայությամբ ճարտարապետություն ունեցող Մարտինա-Ֆրանկայում անցկացվում է 1975թ-ից: Այստեղ թե օպերային բեմադրությունները և թե համերգները ներկայացվում են բացօթյա: Գլխավոր հարթակը գտնվում է Պալացցո-Դուկալե կոչվող շինության բակում: Միջոցառումները սկսվում են երեկոյան, մութն ընկնելուն պես: 2018թ.-ի այս օրերին կայացավ բնույթով կամերային, սակայն մշակութային առումով անգնահատելի 44-րդ փառատոնը:
Թե ինչպիսի մասնագիտական մակարդակի կարգաբերմամբ է իրականացվում միջոցառումը, կարելի է կարծիք ձևավորել թեկուզ այսպիսի փաստերով: Ռոմանտիզմի ժամանակաշրջանի երաժշտությունը («Ջուլիետան և Ռոմեոն») կատարել է Լա Սկալայի Ակադեմիայի նվագախումբը, իսկ բարրոկոն («Ռինալդո» )՝ Ցյուրիխի աուտենտիկ կատարողական արվեստում մասնագիտացած «La Scintilla» նվագախումբը:
Իր ստեղծագործության վերնագրում նրբանկատորեն նախ Ջուլիետային հիշատակող Նիկոլո Վակկայիի այս գործը, իր յուրահատկությամբ, անհամեմատելի է նույն թեմայով գրված այլ գործերի հետ՝ սկսած Բելինիից, վերջացրած Պրոկոֆևով:
Ներկայացման հիմնական գերակայող արժեքը երաժշտությունն է: Սա նաև փառատոնի սկզբունքն է:
Իսկ Հենդելի «Ռինալդո» օպերան Իտալիայում բեմադրվել է Լոնդոնում կայացած պրեմիերայից 7 տարի անց: Հանճարեղ կոմպոզիտորի ստեղծագործության իտալական տարբերակը ընդլայնվել է նեապոլիտանական ճաշակին համապատասխան և այսօր իր մեներգերի, զուգերգերի և խմբային կատարումկների առատաձեռնությամբ, դիտվում է որպես իտալական դիմակների կատակերգության ևս մեկ մարմնացում:
Մարտինա-Ֆրանկայում անցկացվող «Վալլե դ՝ Իտրիա» փառատոնում կարծես երջանկության դեղատոմս են գրում ոչ միայն օպերային արվեստի առանձին սիրահարների, այլ, ընդհանրապես, գեղեցիկը որպես փիլիսոփայական արժեք ընկալողների համար:
Իտալիայի Մարտինա-Ֆրանկա փոքրիկ քաղաքում օրերս հանդիսատեսները ականատես եղան օպերային արվեստի ևս երկու մոռացված արժեքների համբարձման: Այստեղ «Վալլե դ՝Իտրիա» փառատոնի շրջանակներում բեմական կյանք վերադարձվեցին Նիկոլո Վակկայիի «Ջուլիետան և Ռոմեոն» և Հենդելի նեապոլիտանական տարբերակի փոխադրված «Ռինալդո» օպերաները: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «rg.ru»-ին:
Ասենք, որ «Վալլե դ՝Իտրիա» փառատոնը սպիտակ գույնի գերակայությամբ ճարտարապետություն ունեցող Մարտինա-Ֆրանկայում անցկացվում է 1975թ-ից: Այստեղ թե օպերային բեմադրությունները և թե համերգները ներկայացվում են բացօթյա: Գլխավոր հարթակը գտնվում է Պալացցո-Դուկալե կոչվող շինության բակում: Միջոցառումները սկսվում են երեկոյան, մութն ընկնելուն պես: 2018թ.-ի այս օրերին կայացավ բնույթով կամերային, սակայն մշակութային առումով անգնահատելի 44-րդ փառատոնը:
Թե ինչպիսի մասնագիտական մակարդակի կարգաբերմամբ է իրականացվում միջոցառումը, կարելի է կարծիք ձևավորել թեկուզ այսպիսի փաստերով: Ռոմանտիզմի ժամանակաշրջանի երաժշտությունը («Ջուլիետան և Ռոմեոն») կատարել է Լա Սկալայի Ակադեմիայի նվագախումբը, իսկ բարրոկոն («Ռինալդո» )՝ Ցյուրիխի աուտենտիկ կատարողական արվեստում մասնագիտացած «La Scintilla» նվագախումբը:
Իր ստեղծագործության վերնագրում նրբանկատորեն նախ Ջուլիետային հիշատակող Նիկոլո Վակկայիի այս գործը, իր յուրահատկությամբ, անհամեմատելի է նույն թեմայով գրված այլ գործերի հետ՝ սկսած Բելինիից, վերջացրած Պրոկոֆևով:
Ներկայացման հիմնական գերակայող արժեքը երաժշտությունն է: Սա նաև փառատոնի սկզբունքն է:
Իսկ Հենդելի «Ռինալդո» օպերան Իտալիայում բեմադրվել է Լոնդոնում կայացած պրեմիերայից 7 տարի անց: Հանճարեղ կոմպոզիտորի ստեղծագործության իտալական տարբերակը ընդլայնվել է նեապոլիտանական ճաշակին համապատասխան և այսօր իր մեներգերի, զուգերգերի և խմբային կատարումկների առատաձեռնությամբ, դիտվում է որպես իտալական դիմակների կատակերգության ևս մեկ մարմնացում:
Մարտինա-Ֆրանկայում անցկացվող «Վալլե դ՝ Իտրիա» փառատոնում կարծես երջանկության դեղատոմս են գրում ոչ միայն օպերային արվեստի առանձին սիրահարների, այլ, ընդհանրապես, գեղեցիկը որպես փիլիսոփայական արժեք ընկալողների համար:
 28.11.jpg)
