Պիաֆի կյանքի գլխավոր 5 տղամարդիկ և ինքը՝ խառը ձևաչափով01.22.2019
Օրերս Ռուսաստանի թատերական գործիչների միությանն ամառային միջազգային դպրոցի շրջանավարտները ներկայացրել են իրենց պատրաստած «Լռություն: Նվիրաբերում Էդիթ Պիաֆին» ներկայացումը: Հեղինակներն իրենց այս գործին տվել էին «հեքիաթ մեծերի համար» ենթախորագիրը: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Ներկայացումը սկսվում է փողոցում: Երկար միջանցք, որը կարծես երկար մի փակուղի է Փարիզում, որտեղ հանդես էր գալիս Էդիթ Պիաֆը՝ իր հասակին անհամապատասխան բարձրախոսով, բայց երգելու հսկայական ցանկությամբ: Չէ՞ որ նրա համար ամենասարսափելին լռությունն էր՝ ոչ թե մեղեդու վերջը, այլ կյանքի վերջը:
Ներկայացումը նվիրաբերում է՝ պատում առանց խոսքի: Բայց ոչ բացարձակ լռության մեջ, այլ ճնճղուկների ծլվլոցի ներքո:
Դրանք հինգն են: Պիաֆի կյանքի գլխավոր 5 տղամարդիկ և ինքը: Ահա և ողջ խումբը:
Այս ներկայացումը առաջին անգամ ցուցադրվել է 2016թ.-ին՝ ամառային դպրոցում:
«Այն ինչ եղել է դպրոցում, ընդամենը հպում էր նրան, զգալու փորձ , ո՞ վ է նա մեզ համար, հետաքրքի՞ ր է արդյոք: Հիմա մարդիկ քիչ են և կարող ենք նրան զգալ ավելի խորը»,- իր կարծիքն է կիսել դերասանուհի Ռեգինա Խաբիբուլինան:
Իսկ ներկայացման ռեժիսոր Բորիս Կոնստանտինովը Մոսկվայի Օբրազցովի անվան տիկնիկային թատրոնի ռեժիսորներից է: Նրա բոլոր ներկայացումները հակում ունեն թեքվել դեպի հեքիաթի ժանր: Բացառություն չէ նաև «Լռությունը»:
Այստեղ շատ բան հորինովի է, հանելուկային: Սակայն գլխավորն, այնուամենայնիվ, իրական Էդիթ Պիաֆն է, նրա հայրը, ամուսինը, պրոդյուսերը, նաև՝ Պիաֆի կիրքը դեպի երաժշտությունը, երգը և պատումի մյուս հերոսները՝ ճնճղուկները:
Դրամատիկական դերասաններից պահանջվում էր գտնել ընդհանուր լեզու նաև ներկայացման մեջ ներառված տիկնիկների հետ...
Փարիզյան «Ժերնիս» կաբարեում տարածությունը մեծ չէ: Կամերային միջավայր է: Հանդիսատեսները մոտ 40 հոգի են: Էդիտ Պիաֆի կյանքի տխուր պատմությունն ու մահը այստեղ դժվար է ընկալվում ներանձնական տիրույթում: Այս ներկայացումը տիկնիկային թատրոնի, մնջախաղի, երաժշտության և պարի յուրահատուկ խառնուրդ է: Բայց այստեղ կա մեկ ուրիշ գլխավոր պահ. դա ամառային թատերական դպրոցի սաների հանդիպումն է հիշարժան 2016թ.-ից մի քանի տարի անց:
Օրերս Ռուսաստանի թատերական գործիչների միությանն ամառային միջազգային դպրոցի շրջանավարտները ներկայացրել են իրենց պատրաստած «Լռություն: Նվիրաբերում Էդիթ Պիաֆին» ներկայացումը: Հեղինակներն իրենց այս գործին տվել էին «հեքիաթ մեծերի համար» ենթախորագիրը: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Ներկայացումը սկսվում է փողոցում: Երկար միջանցք, որը կարծես երկար մի փակուղի է Փարիզում, որտեղ հանդես էր գալիս Էդիթ Պիաֆը՝ իր հասակին անհամապատասխան բարձրախոսով, բայց երգելու հսկայական ցանկությամբ: Չէ՞ որ նրա համար ամենասարսափելին լռությունն էր՝ ոչ թե մեղեդու վերջը, այլ կյանքի վերջը:
Ներկայացումը նվիրաբերում է՝ պատում առանց խոսքի: Բայց ոչ բացարձակ լռության մեջ, այլ ճնճղուկների ծլվլոցի ներքո:
Դրանք հինգն են: Պիաֆի կյանքի գլխավոր 5 տղամարդիկ և ինքը: Ահա և ողջ խումբը:
Այս ներկայացումը առաջին անգամ ցուցադրվել է 2016թ.-ին՝ ամառային դպրոցում:
«Այն ինչ եղել է դպրոցում, ընդամենը հպում էր նրան, զգալու փորձ , ո՞ վ է նա մեզ համար, հետաքրքի՞ ր է արդյոք: Հիմա մարդիկ քիչ են և կարող ենք նրան զգալ ավելի խորը»,- իր կարծիքն է կիսել դերասանուհի Ռեգինա Խաբիբուլինան:
Իսկ ներկայացման ռեժիսոր Բորիս Կոնստանտինովը Մոսկվայի Օբրազցովի անվան տիկնիկային թատրոնի ռեժիսորներից է: Նրա բոլոր ներկայացումները հակում ունեն թեքվել դեպի հեքիաթի ժանր: Բացառություն չէ նաև «Լռությունը»:
Այստեղ շատ բան հորինովի է, հանելուկային: Սակայն գլխավորն, այնուամենայնիվ, իրական Էդիթ Պիաֆն է, նրա հայրը, ամուսինը, պրոդյուսերը, նաև՝ Պիաֆի կիրքը դեպի երաժշտությունը, երգը և պատումի մյուս հերոսները՝ ճնճղուկները:
Դրամատիկական դերասաններից պահանջվում էր գտնել ընդհանուր լեզու նաև ներկայացման մեջ ներառված տիկնիկների հետ...
Փարիզյան «Ժերնիս» կաբարեում տարածությունը մեծ չէ: Կամերային միջավայր է: Հանդիսատեսները մոտ 40 հոգի են: Էդիտ Պիաֆի կյանքի տխուր պատմությունն ու մահը այստեղ դժվար է ընկալվում ներանձնական տիրույթում: Այս ներկայացումը տիկնիկային թատրոնի, մնջախաղի, երաժշտության և պարի յուրահատուկ խառնուրդ է: Բայց այստեղ կա մեկ ուրիշ գլխավոր պահ. դա ամառային թատերական դպրոցի սաների հանդիպումն է հիշարժան 2016թ.-ից մի քանի տարի անց:
 28.11.jpg)
