Արքան չունի աշխարհագրական կամ ժամանակային կոորդինատներ...02.12.2019
Շեքսպիրյան թեմայով իր անդրանիկ ներկայացումից՝ «12-րդ գիշեր»-ից 30 տարի հետո, Մոսկվայի «Պյոտր Ֆոմենկոյի արվեստանոց» թատրոնը կրկին անդրադարձել է անգլիացի դրամատուրգի ստեղծագործությանը: Այս անգամ դա «Լիր արքան» է: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА новости»-ին:
Ըստ թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Կամենկովիչի այս ներկայացման մեջ «...կարևոր է և Լիրի և Գլոստերի թեմաները: Մեկին հարկավոր էր ցնորվել, որպեսզի հասունանա և ամեն ինչ տեսնի, իսկ մյուսին՝ կուրանալ, որպեսզի ամեն ինչ լսի»:
«Պյոտր Ֆոմենկոյի արվեստանոց» թատրոնի ներկայացումը չունի պատմագրական կամ կենցաղային նկարագիր, թեև ըստ բեմադրության ծրագրի այն ներկայացնում է մ.թ.ա 9-րդ դարի Բրիտանիան կամ ըստ Հոլինշեդի աշխարհի արարումից հետո 3105թ.-ն:
Աշխարհը, որն իր անձեռնահասության պատճառով քանդում է ծեր Լիր արքան չունի աշխարհագրական կամ ժամանակային կոորդինատներ՝ այն միշտ է և ամենուր...
Շեքսպիրը գրել է ոչ թե երկրի քայքայման, այլ մարդկանց միջև կապերի քայքայման, ապաընդհանրացման մասին: Հավատի և անհավատության թեմային համահունչ դրամատուրգը «Լիր արքայում» բարձրացրել է իշխանության թեման: Այն իշխանության, որն այլանդակում և արթնացնում է մարդու մեջ ոչ երկրային ամեն ինչ:
Թեև շեքսպիրյան «Լիր արքան» անտիկ ողբերգություն չէ, ներկայացման մեջ կա երգչախումբ:
Շեքսպիրի այս ստեղծագործությունը ողբերգություն է, որը չի երկնչում մարդու մասին ամեն ինչ լիակատար իմանալուց: Այն հնարավորություն է ընձեռում չափել մարդկային տառապանքի ողջ խորությունը և հասկանալու, որ մարդը ազնվացեղ է և ոչ թե փոքրիկ կենդանի է: Սակայն դա հասկանալու ճանապարհը երկար է ու փշոտ:
Բեմադրող ռեժիսորը խոստովանել է, որ այս պիեսը ինքը ցանկացել է բեմադրել դեռ շատ տարիներ առաջ: Սակայն խոր ծերացած Լիրին համապատասխան դերասան իրենց թատերախմբում չի եղել և իրենք համբերատար սպասել են: Հիմա այդ դերին համապատասխան արտիստ ունեն և դա Կարեն Բադալովն է, որը թատերական բեմահարթակի վրա անցել է ծաղրածուից մինչև թագավոր երկար ճանապարհը...
Շեքսպիրյան թեմայով իր անդրանիկ ներկայացումից՝ «12-րդ գիշեր»-ից 30 տարի հետո, Մոսկվայի «Պյոտր Ֆոմենկոյի արվեստանոց» թատրոնը կրկին անդրադարձել է անգլիացի դրամատուրգի ստեղծագործությանը: Այս անգամ դա «Լիր արքան» է: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «РИА новости»-ին:
Ըստ թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Եվգենի Կամենկովիչի այս ներկայացման մեջ «...կարևոր է և Լիրի և Գլոստերի թեմաները: Մեկին հարկավոր էր ցնորվել, որպեսզի հասունանա և ամեն ինչ տեսնի, իսկ մյուսին՝ կուրանալ, որպեսզի ամեն ինչ լսի»:
«Պյոտր Ֆոմենկոյի արվեստանոց» թատրոնի ներկայացումը չունի պատմագրական կամ կենցաղային նկարագիր, թեև ըստ բեմադրության ծրագրի այն ներկայացնում է մ.թ.ա 9-րդ դարի Բրիտանիան կամ ըստ Հոլինշեդի աշխարհի արարումից հետո 3105թ.-ն:
Աշխարհը, որն իր անձեռնահասության պատճառով քանդում է ծեր Լիր արքան չունի աշխարհագրական կամ ժամանակային կոորդինատներ՝ այն միշտ է և ամենուր...
Շեքսպիրը գրել է ոչ թե երկրի քայքայման, այլ մարդկանց միջև կապերի քայքայման, ապաընդհանրացման մասին: Հավատի և անհավատության թեմային համահունչ դրամատուրգը «Լիր արքայում» բարձրացրել է իշխանության թեման: Այն իշխանության, որն այլանդակում և արթնացնում է մարդու մեջ ոչ երկրային ամեն ինչ:
Թեև շեքսպիրյան «Լիր արքան» անտիկ ողբերգություն չէ, ներկայացման մեջ կա երգչախումբ:
Շեքսպիրի այս ստեղծագործությունը ողբերգություն է, որը չի երկնչում մարդու մասին ամեն ինչ լիակատար իմանալուց: Այն հնարավորություն է ընձեռում չափել մարդկային տառապանքի ողջ խորությունը և հասկանալու, որ մարդը ազնվացեղ է և ոչ թե փոքրիկ կենդանի է: Սակայն դա հասկանալու ճանապարհը երկար է ու փշոտ:
Բեմադրող ռեժիսորը խոստովանել է, որ այս պիեսը ինքը ցանկացել է բեմադրել դեռ շատ տարիներ առաջ: Սակայն խոր ծերացած Լիրին համապատասխան դերասան իրենց թատերախմբում չի եղել և իրենք համբերատար սպասել են: Հիմա այդ դերին համապատասխան արտիստ ունեն և դա Կարեն Բադալովն է, որը թատերական բեմահարթակի վրա անցել է ծաղրածուից մինչև թագավոր երկար ճանապարհը...
 28.11.jpg)
