Չեխովյան ժամանակակից Մաշան նախկինի պես լացում է...05.06.2019
Ավստրալիացի հայտնի ռեժիսոր Սայմոն Սթոունը օրերս մոսկվացի հանդիսատեսներին է ներկայացրել իր «Երեք քույրեր» բեմադրությունն՝ ըստ Չեխովի «Երեք քույրեր» ստեղծագործության: Այս գործը նա իրականացրել է Շվեյցարիայի Բազել քաղաքում, իսկ ցուցադրել է նաև Ռուսաստանի մայրաքաղաքի Պուշկինի անվան թատրոնում: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Էլիաս Այլինգհոֆը, չեխովյան Վերշինինը, իսկ ըստ Սայմոն Սթոունի պարզապես հարևան Ալեքսանդրը, հանդիսատեսին ցույց է տալիս ներկայացման դեկորացիաները՝ Պրոզորովների երկհարկանի տունը, որն ունի թափանցիկ պատեր: Ըստ գերմանացի ռեժիսորի սա ամառանոցային տնակ է, որտեղ հանդիպում են ընտանիքի բոլոր անդամները, որոնք վաղուցվանից ապրում են ամեն մեկն իր կյանքով: Սթոունի համար կարևոր է ստեղծել ոչ թե պարզապես դեկորացիա, այլ իսկական տուն՝ տաք, հարմարավետ, որտեղ ամեն ինչ իսկական է՝ կարելի է թեյնիկով թեյ եռացնել, ինչ-որ բան պատրաստել ջեռոցի վրա: Ամբողջ մթերքը, որից հերոսները պատրաստում են ընթրիքը, թարմ է և իրական: Ասում են, որ նույնիսկ ալկոհոլն է այստեղ իսկական:
Սթոունը իր հերոսներին տեղափոխել է մեր ժամանակներ և դատում է, թե ինչպես կդասավորվեր նրանց կյանքը ժամանակակից աշխարհում: Չեխովը այս ներկայացման մեջ վերաշարադրված է ամբողջությամբ: Դեպքերը տեղի են ունենում այսօրվա Գերմանիայում, բոլոր հերոսները գերմանացի են, բացի Տուզենբախից՝ նա ռուս է: Վերշինինը պարզապես հարևան է, որը քույրերի մոտ է հայտնվել կնոջ հետ վիճելուց հետո: Նա սիրահարված է Մաշային: Իսկ Անդրեյը անհաջողակ է, թմրամոլ և խաղամոլ: Միակ զինվորականը Սոլենիյն է, որը պայմանագրով ծառայում է Մերձավոր Արևելքում: Հիմա նրանք օգնում են փախստականներին:
«Շատ հետաքրքիր է գիտակցել, թե ինչն էր անհանգստացնում մարդկանց 100 տարի առաջ և փորձել գտնել զուգահեռներ այսօրվա կյանքի հետ»,- ասել է դերասան Մաքս Ռոթբարթը:
«Փորձերի ժամանակ մենք Սայմոնի հետ միասին քննարկում էինք, թե ինչ կաշխատեին այս մարդիկ հիմա, ինչպիսի հիմնախնդիրներ կունենային.... Նա մեր ներսից հանում էր շատ անձնական ինչ-որ բաներ: Եվ հիմա, երբ մենք այս ներկայացումը խաղում ենք, ես ամեն անգամ այն վերապրում եմ ինչպես իմ կյանքի մի մաս: Ամեն ինչ, որ տեղի է ունենում մեր տան ներսում, շատ հատուկ իրավիճակ է, շատ անձնական»,- նշել է դերասանուհի Բարբարա Հորվաթը:
Գրեթե բոլոր հերոսների անունն այլ է (ոչ չեխովյան-խմբ.): Գերմանուհի քույրերը երազում են ոչ թե Մոսկվայի, այլ Նյու-Յորքի մասին: Այլ են հագուստները, զրուցելու ձևերը, աշխարհում տեղաշարժվելու միջոցները: Հերոսները միմյանց էլեկտրոնային նամակներ են գրում, հաղորդակցվում SMS-ներով, սակայն նրանց կյանքում նույն այն դատարկությունները, միայնակությունը, վախը, այլ կյանքի ծարավն ու փակուղիներն են, որոնք նշում է Չեխովը:
«Ես արդեն շատ տարիներ այս մասնագիտության մեջ եմ: Ինձ բախտ է վիճակվել խաղալ, Իվանով, Պլատոնով, Տրիգորին: Այժմյան Չեխովն, իհարկե, ամենից անսովորն է: Սակայն ինձ թվում է, որ գլխավորը, նրա մթնոլորտը ամբողջությամբ պահպանել ենք: Այն, ինչի մասին նա գրել է, ճշմարտություն է ցանկացած երկրի համար: Տարբերությունը միայն դետալների մեջ է»,- նշել է դերասաններից Ռոլանդ Կոխը:
Գերմանացի ռեժիսորի երեք քույրերը չեն բացականչում. «Ինչու՞ ենք ապրում, ինչու՞ ենք տառապում»: Չի հնչում նաև վերջին ռեպլիկը. «Եթե գիտենայի»: Սակայն Մաշան նախկինի պես լացում է այն պատճառով, որ սիրածը չի կարող լքել հիվանդ կնոջը ու հեռանալ իր հետ: Վերջում կրակոց է հնչում: Տուզենբախը զոհվում է: Ոչ թե մենամարտում, այլ՝ ինքնասպան է լինում, քանի որ կյանքը խաբել է իրեն և չի արդարացրել սպասելիքները:
Սթոունը վարպետորեն վերաշարադրելով Չեխովի պիեսը, փոխելով ժամանակը, ազգությունը, կենցաղը՝ ի վերջո հանդիսատեսին հասցնում է Չեխովյան անխուսափելի ֆինալին:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Ավստրալիացի հայտնի ռեժիսոր Սայմոն Սթոունը օրերս մոսկվացի հանդիսատեսներին է ներկայացրել իր «Երեք քույրեր» բեմադրությունն՝ ըստ Չեխովի «Երեք քույրեր» ստեղծագործության: Այս գործը նա իրականացրել է Շվեյցարիայի Բազել քաղաքում, իսկ ցուցադրել է նաև Ռուսաստանի մայրաքաղաքի Պուշկինի անվան թատրոնում: Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»-ը՝ հղում անելով «tvkultura.ru»-ին:
Էլիաս Այլինգհոֆը, չեխովյան Վերշինինը, իսկ ըստ Սայմոն Սթոունի պարզապես հարևան Ալեքսանդրը, հանդիսատեսին ցույց է տալիս ներկայացման դեկորացիաները՝ Պրոզորովների երկհարկանի տունը, որն ունի թափանցիկ պատեր: Ըստ գերմանացի ռեժիսորի սա ամառանոցային տնակ է, որտեղ հանդիպում են ընտանիքի բոլոր անդամները, որոնք վաղուցվանից ապրում են ամեն մեկն իր կյանքով: Սթոունի համար կարևոր է ստեղծել ոչ թե պարզապես դեկորացիա, այլ իսկական տուն՝ տաք, հարմարավետ, որտեղ ամեն ինչ իսկական է՝ կարելի է թեյնիկով թեյ եռացնել, ինչ-որ բան պատրաստել ջեռոցի վրա: Ամբողջ մթերքը, որից հերոսները պատրաստում են ընթրիքը, թարմ է և իրական: Ասում են, որ նույնիսկ ալկոհոլն է այստեղ իսկական:
Սթոունը իր հերոսներին տեղափոխել է մեր ժամանակներ և դատում է, թե ինչպես կդասավորվեր նրանց կյանքը ժամանակակից աշխարհում: Չեխովը այս ներկայացման մեջ վերաշարադրված է ամբողջությամբ: Դեպքերը տեղի են ունենում այսօրվա Գերմանիայում, բոլոր հերոսները գերմանացի են, բացի Տուզենբախից՝ նա ռուս է: Վերշինինը պարզապես հարևան է, որը քույրերի մոտ է հայտնվել կնոջ հետ վիճելուց հետո: Նա սիրահարված է Մաշային: Իսկ Անդրեյը անհաջողակ է, թմրամոլ և խաղամոլ: Միակ զինվորականը Սոլենիյն է, որը պայմանագրով ծառայում է Մերձավոր Արևելքում: Հիմա նրանք օգնում են փախստականներին:
«Շատ հետաքրքիր է գիտակցել, թե ինչն էր անհանգստացնում մարդկանց 100 տարի առաջ և փորձել գտնել զուգահեռներ այսօրվա կյանքի հետ»,- ասել է դերասան Մաքս Ռոթբարթը:
«Փորձերի ժամանակ մենք Սայմոնի հետ միասին քննարկում էինք, թե ինչ կաշխատեին այս մարդիկ հիմա, ինչպիսի հիմնախնդիրներ կունենային.... Նա մեր ներսից հանում էր շատ անձնական ինչ-որ բաներ: Եվ հիմա, երբ մենք այս ներկայացումը խաղում ենք, ես ամեն անգամ այն վերապրում եմ ինչպես իմ կյանքի մի մաս: Ամեն ինչ, որ տեղի է ունենում մեր տան ներսում, շատ հատուկ իրավիճակ է, շատ անձնական»,- նշել է դերասանուհի Բարբարա Հորվաթը:
Գրեթե բոլոր հերոսների անունն այլ է (ոչ չեխովյան-խմբ.): Գերմանուհի քույրերը երազում են ոչ թե Մոսկվայի, այլ Նյու-Յորքի մասին: Այլ են հագուստները, զրուցելու ձևերը, աշխարհում տեղաշարժվելու միջոցները: Հերոսները միմյանց էլեկտրոնային նամակներ են գրում, հաղորդակցվում SMS-ներով, սակայն նրանց կյանքում նույն այն դատարկությունները, միայնակությունը, վախը, այլ կյանքի ծարավն ու փակուղիներն են, որոնք նշում է Չեխովը:
«Ես արդեն շատ տարիներ այս մասնագիտության մեջ եմ: Ինձ բախտ է վիճակվել խաղալ, Իվանով, Պլատոնով, Տրիգորին: Այժմյան Չեխովն, իհարկե, ամենից անսովորն է: Սակայն ինձ թվում է, որ գլխավորը, նրա մթնոլորտը ամբողջությամբ պահպանել ենք: Այն, ինչի մասին նա գրել է, ճշմարտություն է ցանկացած երկրի համար: Տարբերությունը միայն դետալների մեջ է»,- նշել է դերասաններից Ռոլանդ Կոխը:
Գերմանացի ռեժիսորի երեք քույրերը չեն բացականչում. «Ինչու՞ ենք ապրում, ինչու՞ ենք տառապում»: Չի հնչում նաև վերջին ռեպլիկը. «Եթե գիտենայի»: Սակայն Մաշան նախկինի պես լացում է այն պատճառով, որ սիրածը չի կարող լքել հիվանդ կնոջը ու հեռանալ իր հետ: Վերջում կրակոց է հնչում: Տուզենբախը զոհվում է: Ոչ թե մենամարտում, այլ՝ ինքնասպան է լինում, քանի որ կյանքը խաբել է իրեն և չի արդարացրել սպասելիքները:
Սթոունը վարպետորեն վերաշարադրելով Չեխովի պիեսը, փոխելով ժամանակը, ազգությունը, կենցաղը՝ ի վերջո հանդիսատեսին հասցնում է Չեխովյան անխուսափելի ֆինալին:
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
 28.11.jpg)
.jpg)
