Մ․ Ուգարով․ «Տղամարդկային թեման ռուսական գրականության մեջ․․․»03.25.2021
Մոսկվայի «Տեատր․դոկ» մասնավոր թատրոնում «Դիմակահանդես դիմակահանդես» պիեսի վերջին փորձերն են անում ։ Պրեմիերան նախատեսված է մարտի 31֊ին։ Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»֊ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»֊ին։
Բեմադրության տեքստը գրել է թատրոնի վաղամեռիկ հիմնադիրներից մեկը՝ Միխայիլ Ուգարովը։ Սյուժեն հենվում է Լերմոնտովի հայտնի նույնանուն պիեսի թեմայի վրա, սակայն գործողությունները հեղինակը կապում է կոնկրետ պատմական մեկ ժամանակաշրջանի հետ։ Այն դարձել է հրատապ «դեդեկտիվ պատմություն՝ սարսափի որոշակի տարրերով», որոնց ։մասնակիցն են նաև հանդիսատեսները։ Ասենք, որ հանդիսատեսները այս դեպքում կատարում են ընթերականների դեր և պետք է որոշեն, թե հերոսներից որն է մեղավորը և որը՝ ոչ։
«Դիմակ կրելու ռեժիմը փակում է մեր դեմքը, սակայն չի քողարկում մեր թերությունները»,֊նշում են բեմադրության հեղինակները։ Նրանց ասելով, մարդիկ առաջվա պես խանդում են, սիրում, բաժանվում, տառապում և ատում միմյանց։
Այս պիեսի մասին ահա թե ինչ է գրել Միխայիլ Ուգարովը․«Հետաքրքիր է, թե ինչպիսին կլիներ այսօր երթուղայինով երթևեկող, «Մայակում» խմող, ընկերների հետ ծիծաղելով խորոված անող Արբենինը։ Ինչպիսի՞ք են նրա տնային կոշիկները, ինչու՞ է նա ականջին օղ կրում և ինչպիսի՞ գրքեր է կարդում։ Իսկ նա կարդում է Լերմոնտովի «Դիմակահանդեսը» ՝ ձանձրանալով և հարգանքով։ Նա, ինչպես և մենք, չի հասկանում հերոսի հանկարծակի կուրանալը, թե ինչու՞ չի տեսնում ակնհայտը։ Իսկ հետ էլ ինքն է ընկնում այդպիսի դասական թակարդի մեջ՝ Նինայի բազկակալը, Դեզդեմոնայի թաշկինակը, Կրիստինայի չջնջված հաղորդագրությունը; Տղամարդկային թեման ռուսական գրականության մեջ ողբերգականներից մեկն է»։
«Դիմակահանդես դիմակահանդես» պիեսն առաջին անգամ բեմադրել է պիեսի հեղինակը՝ Միխայիլ Ուգարովը՝ Մեյերհոլդ կենտրոնում, 2014թ․֊ին։ Նշենք որ այդ ժամանակ ներկայացման մեջ շատերի հետ միասին զբաղված է եղել նաև այս նոր բեմադրության ռեժիսորը՝ Իգոր Ստամը։
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
Մոսկվայի «Տեատր․դոկ» մասնավոր թատրոնում «Դիմակահանդես դիմակահանդես» պիեսի վերջին փորձերն են անում ։ Պրեմիերան նախատեսված է մարտի 31֊ին։ Այդ մասին տեղեկացնում է «taglur.am»֊ը՝ հղում անելով «teatral-online.ru»֊ին։
Բեմադրության տեքստը գրել է թատրոնի վաղամեռիկ հիմնադիրներից մեկը՝ Միխայիլ Ուգարովը։ Սյուժեն հենվում է Լերմոնտովի հայտնի նույնանուն պիեսի թեմայի վրա, սակայն գործողությունները հեղինակը կապում է կոնկրետ պատմական մեկ ժամանակաշրջանի հետ։ Այն դարձել է հրատապ «դեդեկտիվ պատմություն՝ սարսափի որոշակի տարրերով», որոնց ։մասնակիցն են նաև հանդիսատեսները։ Ասենք, որ հանդիսատեսները այս դեպքում կատարում են ընթերականների դեր և պետք է որոշեն, թե հերոսներից որն է մեղավորը և որը՝ ոչ։
«Դիմակ կրելու ռեժիմը փակում է մեր դեմքը, սակայն չի քողարկում մեր թերությունները»,֊նշում են բեմադրության հեղինակները։ Նրանց ասելով, մարդիկ առաջվա պես խանդում են, սիրում, բաժանվում, տառապում և ատում միմյանց։
Այս պիեսի մասին ահա թե ինչ է գրել Միխայիլ Ուգարովը․«Հետաքրքիր է, թե ինչպիսին կլիներ այսօր երթուղայինով երթևեկող, «Մայակում» խմող, ընկերների հետ ծիծաղելով խորոված անող Արբենինը։ Ինչպիսի՞ք են նրա տնային կոշիկները, ինչու՞ է նա ականջին օղ կրում և ինչպիսի՞ գրքեր է կարդում։ Իսկ նա կարդում է Լերմոնտովի «Դիմակահանդեսը» ՝ ձանձրանալով և հարգանքով։ Նա, ինչպես և մենք, չի հասկանում հերոսի հանկարծակի կուրանալը, թե ինչու՞ չի տեսնում ակնհայտը։ Իսկ հետ էլ ինքն է ընկնում այդպիսի դասական թակարդի մեջ՝ Նինայի բազկակալը, Դեզդեմոնայի թաշկինակը, Կրիստինայի չջնջված հաղորդագրությունը; Տղամարդկային թեման ռուսական գրականության մեջ ողբերգականներից մեկն է»։
«Դիմակահանդես դիմակահանդես» պիեսն առաջին անգամ բեմադրել է պիեսի հեղինակը՝ Միխայիլ Ուգարովը՝ Մեյերհոլդ կենտրոնում, 2014թ․֊ին։ Նշենք որ այդ ժամանակ ներկայացման մեջ շատերի հետ միասին զբաղված է եղել նաև այս նոր բեմադրության ռեժիսորը՝ Իգոր Ստամը։
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի:
 28.11.jpg)
.jpg)
