Մեկնարկել է Ավինյոնի 77֊րդ միջազգային թատերական փառատոնը07.06.2023
Նախօրեին, հուլիսի 5֊ին, Ֆրանսիայի Ավինյոն քաղաքում ռեժիսոր Ժյուլի Դելիքեի «Welfare» բեմադրությամբ բացվել է Ավինյոնի 77֊րդ թատերական փառատոնը։ Այդ մասին տեղեկացնում է «Թագլուրը»՝ հղում անելով «efi.fr»֊ին։
Փարիզի կենտրոնից 9 կմ հեռավորությամբ գտնվող Սեն֊Դենիի կոմունայում գտնվող Ժերար Ֆիլիպի անվան թատրոնի ղեկավարը ներկայացրել է ամերիկացի վավերագրող Ֆրեդերիկ Ուայզմանի նույնանուն ֆիլմի բեմական փոխադրումը։
1970֊ական թվականներին ամերիկյան ծայրահեղ աղքատ խավին անդրադարձած «Welfare» կինոնկարը ( Welfare֊ այդպես են անվանում ԱՄՆ֊ի ամենաաղքատ սոցիալական շրջանակներում սոցիալական նպաստը) ունեցավ պայթող ռումբի նշանակություն։ Այն հասարակությանը ցուցադրեց թե ինչպես են գործազուրկները, էմիգրանտները, ապրելու միջոցներից զրկվածները և միայնակ մայրերը Նյու֊Յորքում մաքառում սոցիալական ծառայության պատուհանի մոտ, որպեսզի պահպանեն նվազագույն օգնություն ստանալու իրավունքը։
Ֆիլմի ռեժիսորը Ժյուլի Դելիքեին տվել է ազատություն իր ֆիլմը թատերական բեմահարթակին հարմարեցնելու համար։
Ժյուլի Դելիքեի համար սա ֆիլմը բեմական տարածքին հարմարեցնելու հերթական փորձերից է։ Մինչ այդ ռեժիսորը 2019թ․֊ին թատերական բեմ է տեղափոխել շվեդ ռեժիսոր Ինգմար Բերգմանի «Ֆաննին և Ալեքսանդրը» օսկարակիր ֆիլմը, 2020֊ին՝ Առնո Դեպլեշանի «Ծննդյան օրվա հեքիաթը»։ Իսկ 2021թ․֊ին՝ Ռայներ Վագներ Ֆասսբինդերի «ժամը ութ դեռ օր չէ» ֊ն։
Ավինյոնում գտնվող Հռոմի Պապի պալատը, որտեղ ավանդաբար ընթանում է այս փառատոնը, Ժյուլի Դելիքեն չի համեմատում կաթոլիք եկեղեցու իշխանության շքեղաշուք դրվածքի ու հեղինակության հետ։ Պալատի թատերական ֆորումի վերածված ներքին բակը և հսկայական պատերը նրա համար վերածվում են «բարձրագույն աստիճանի քաղաքական և դեմոկրատական իշխանության հին հունական ֆորումի։
Այս համապատկերում են հնչում 15 կերպարներին փրկելու փաստարկներն ու աղաչանքները։
«Le Figaro» թերթին տված հարցազրույցում Ժյուլի Դելիքեն նշել է․ « Ֆրեդերիկ Ուայզմանի ֆիլմը երկակի չէ, ագրեսիան ծագում է երկու կողմերից։ Հնչում են հրեշավոր բառեր։ Բայց մարդիկ հրեշ չեն։ Սոցիալական օգնության կենտրոն եկածները պետության զոհերն են, որը նրանց թողնում է բախտի քմհաճույքին։ Բայց նրանք չեն հանձնվում»։
Դելիքեն կարծում է, որ այն փաստը, որ դժբախտ մարդկանց հնարավորություն է տրվում հիմնավորել, հաղորդակցվել, լինել համերաշխ և պայքարել սեփական սոցիալական իրավունքների համար, ցույց է տալիս, որ նրանք արդեն զոհեր չեն։
43֊ամյա Ժյուլի Դելիքեն անցած 67 տարիներից հետո առաջին կին ռեժիսորն է, որին պատիվ է արվել բացելու Ավինյոնի Պապի պալատում տեղի ունեցող թատերական փառատոնը։ Մինչ երեկ, այս մեծ թատերական ստուգատեսի մեկնարկը տված կին֊ռեժիսորներից միակը լեգենդար ռեժիսոր Արիանա Մնուշկինան էր, որն այստեղ ներկայացրել է իր «12֊րդ գիշեր» և «Ռիչարդ II» բեմադրությունները։
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի։
Նախօրեին, հուլիսի 5֊ին, Ֆրանսիայի Ավինյոն քաղաքում ռեժիսոր Ժյուլի Դելիքեի «Welfare» բեմադրությամբ բացվել է Ավինյոնի 77֊րդ թատերական փառատոնը։ Այդ մասին տեղեկացնում է «Թագլուրը»՝ հղում անելով «efi.fr»֊ին։
Փարիզի կենտրոնից 9 կմ հեռավորությամբ գտնվող Սեն֊Դենիի կոմունայում գտնվող Ժերար Ֆիլիպի անվան թատրոնի ղեկավարը ներկայացրել է ամերիկացի վավերագրող Ֆրեդերիկ Ուայզմանի նույնանուն ֆիլմի բեմական փոխադրումը։
1970֊ական թվականներին ամերիկյան ծայրահեղ աղքատ խավին անդրադարձած «Welfare» կինոնկարը ( Welfare֊ այդպես են անվանում ԱՄՆ֊ի ամենաաղքատ սոցիալական շրջանակներում սոցիալական նպաստը) ունեցավ պայթող ռումբի նշանակություն։ Այն հասարակությանը ցուցադրեց թե ինչպես են գործազուրկները, էմիգրանտները, ապրելու միջոցներից զրկվածները և միայնակ մայրերը Նյու֊Յորքում մաքառում սոցիալական ծառայության պատուհանի մոտ, որպեսզի պահպանեն նվազագույն օգնություն ստանալու իրավունքը։
Ֆիլմի ռեժիսորը Ժյուլի Դելիքեին տվել է ազատություն իր ֆիլմը թատերական բեմահարթակին հարմարեցնելու համար։
Ժյուլի Դելիքեի համար սա ֆիլմը բեմական տարածքին հարմարեցնելու հերթական փորձերից է։ Մինչ այդ ռեժիսորը 2019թ․֊ին թատերական բեմ է տեղափոխել շվեդ ռեժիսոր Ինգմար Բերգմանի «Ֆաննին և Ալեքսանդրը» օսկարակիր ֆիլմը, 2020֊ին՝ Առնո Դեպլեշանի «Ծննդյան օրվա հեքիաթը»։ Իսկ 2021թ․֊ին՝ Ռայներ Վագներ Ֆասսբինդերի «ժամը ութ դեռ օր չէ» ֊ն։
Ավինյոնում գտնվող Հռոմի Պապի պալատը, որտեղ ավանդաբար ընթանում է այս փառատոնը, Ժյուլի Դելիքեն չի համեմատում կաթոլիք եկեղեցու իշխանության շքեղաշուք դրվածքի ու հեղինակության հետ։ Պալատի թատերական ֆորումի վերածված ներքին բակը և հսկայական պատերը նրա համար վերածվում են «բարձրագույն աստիճանի քաղաքական և դեմոկրատական իշխանության հին հունական ֆորումի։
Այս համապատկերում են հնչում 15 կերպարներին փրկելու փաստարկներն ու աղաչանքները։
«Le Figaro» թերթին տված հարցազրույցում Ժյուլի Դելիքեն նշել է․ « Ֆրեդերիկ Ուայզմանի ֆիլմը երկակի չէ, ագրեսիան ծագում է երկու կողմերից։ Հնչում են հրեշավոր բառեր։ Բայց մարդիկ հրեշ չեն։ Սոցիալական օգնության կենտրոն եկածները պետության զոհերն են, որը նրանց թողնում է բախտի քմհաճույքին։ Բայց նրանք չեն հանձնվում»։
Դելիքեն կարծում է, որ այն փաստը, որ դժբախտ մարդկանց հնարավորություն է տրվում հիմնավորել, հաղորդակցվել, լինել համերաշխ և պայքարել սեփական սոցիալական իրավունքների համար, ցույց է տալիս, որ նրանք արդեն զոհեր չեն։
43֊ամյա Ժյուլի Դելիքեն անցած 67 տարիներից հետո առաջին կին ռեժիսորն է, որին պատիվ է արվել բացելու Ավինյոնի Պապի պալատում տեղի ունեցող թատերական փառատոնը։ Մինչ երեկ, այս մեծ թատերական ստուգատեսի մեկնարկը տված կին֊ռեժիսորներից միակը լեգենդար ռեժիսոր Արիանա Մնուշկինան էր, որն այստեղ ներկայացրել է իր «12֊րդ գիշեր» և «Ռիչարդ II» բեմադրությունները։
Լուսանկարն՝ ըստ հղման աղբյուրի։
 28.11.jpg)
.jpg)
